τοναφασία

η, Ν

ιατρ. διαταραχή τής μνήμης κατά την οποία ο πάσχων δεν μπορεί να αποδώσει με τη φωνή μουσικούς φθόγγους, αν και τούς αναγνωρίζει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τόνος + αφασία].